Wat een ervaring....

Hallo allemaal!

Deze week heb ik iets uniek mogen meemaken op stage, iets wat ik denk dat ik maar één keer ga meemaken in mijn verpleegsterleven.

Zoals eerder verteld doen ze hier elke dinsdag een activiteit voor de ouders om hen van de afdeling te krijgen. Deze week was het "modeshow" en ze hadden gezegd dat we als studenten model moesten zijn... Ik dacht: "Ah, dan krijgen we wat verkleedkleren ofzo..." Kreeg ik zondagavond een berichtje dat ik maandag in een winkel moest zijn om kleren te passen maar hoe laat konden ze me niet zeggen, typisch Portugees.. Krijg ik maandag een berichtje dat ik over 45min ergens moet zijn. Gelukkig had ik een vrije dag en is het gelukt..

Kwamen we aan in de winkel moesten we één voor één kleren passen. Ik keek even naar de merken en het prijskaartje en moest toch even slikken. Kleren van Guess, outfits van meer dan €200 en heel speciale kleren (zou ik niet zo kopen). Maar de uitbaatster van de winkel deed dit gratis voor de ouders en de afdeling (en had dan ook wat reclame).
Ze gaf ons outfits aan en was er niet snel tevreden over. Het moest allemaal perfect zijn en ze kon echt iets goed uitkiezen dat ook bij ons figuur paste. Beetje ongemakkelijk wel, zo kleren passen bij "onbekende" mensen.

Dinsdag ben ik dan 2u vroeger op stage aangekomen (andere studenten hadden vroege maar ik kon niet wisselen) want om 14u begon de modeshow, ale dat was gepland maar uiteindelijk begonnen we om 15u. Echt Portugees! Niemand die zich opjaagt dat we later zijn ofzo, allemaal op het gemakje.. (Ik moet er soms echt nog aan wennen!)
We moesten eerst allemaal geschminkt worden.. Niet zo wat subtiel mascara enzo, nee echt alles er op en er aan! Ze waren daar met 2 om ons professioneel te schminken. Daarna naar onze kleedkamer waar onze 3 outfits in volgorde klaar lagen (net echt ;)). We trokken onze eerste outfit aan en we kregen de boodschap dat we traag moesten wandelen want we waren met 8 en we moesten ons snel snel omkleden, zoals de echte. Daarom heb ik jammer genoeg van mijn 2de en meest chique outfit geen foto (omdat het zo snel moest gaan)!

Het was echt een dag om nooit te vergeten!!

En volgende week... is het mijn beurt! Ik ga een activiteit rond België doen! Verslag met foto's krijgen jullie dan zeker!

Veeeeeeeeeeeeeeel liefs!!

p.s.: Ik ga nog wat bekomen van mijn Late - Vroege - Nacht (het was weer van dat ;)) en uitrusten voor mijn Vroege - Nacht en dan 5 Vroeges! En dan ... hebben we hier VAKANTIE! (maar daarover later meer)

OH ja!!

We hebben vorige zaterdag ook mee gedaan met de urbantrail in Coimbra. Dit was een tip van de leerkracht van Sara en Aude die we daar ook in kleurige outfit en met een gekke hoed hebben gezien! (ze had die speciaal opgezet zodat we haar zeker niet konden missen)
We hebben toen een goede 6 kilometer door de mooiste plekjes van de stad gewandeld. Lopen was ook een optie maar dat was 12 km en we hadden de dag er na stage dus wandelen leek ons een beter plan. Het was heel leuk en gezellig!
We kregen een fluogeel sport t-shirt, een nummer en een pillamp. Na een geamuseerde opwarming vertrokken we! Onderweg en op het einde kregen we een flesje water en zijn we 's avonds moe en voldaan in ons bed gekropen want de volgende dag was het weer vroeg.
Daarvoor waren we trouwens lekker bacalhau gaan eten met z'n allen!

Zo, nu zijn jullie weer up-to-date.. Morgen mag ik de meisjes hier ontvangen en gaan Sara en ik ervoor ((na het sporten) inkopen doen, gaan we samen koken en onze vakantie verder plannen!

mama & papa & Anja & Ludo op bezoek

Goedemiddag allemaal!

Maandag mocht ik mama en papa (en hun reisgezellen Anja en Ludo) verwelkomen in Coimbra. Wat was ik blij om hen terug te zien en natuurlijk hadden ze ook veel lekkers en leuke brieven bij.

Omdat ze er al voor de middag waren en Coimbra op 1 dag bezocht kan worden, gingen we maandag naar Figuera da Foz, een stadje aan de kust dat volgens mijn student-collega (die daar woont) de moeite was. Omdat mama en papa een auto bij hadden konden we dat ook gemakkelijk bezoeken. Het was iets verder dan verwacht en het mooie uitkijkpunt dat ons werd verteld, vonden we niet dadelijk maar toen we er waren ... wat was dat de moeite! Een heel mooi uitzicht en padjes op de rots om nog verder te wandelen en van de natuur te genieten.
Vervolgens zijn we naar het centrum gereden en hebben we over de dijk een heel eind gelopen, iets gedronken, terug gelopen en de zon zien zakken in de zee.
Daarna zijn we iets gaan eten in "rosa amelia" een tip van mijn student-collega. Het restaurant noemt naar de kokkin die ook op grote foto's in het restaurant op hangt en die we in real-life hebben mogen zien en die ons haar creatie van scampi's en gamba's heeft voorgeschoteld (want we konden niet kiezen). Veel look, maar heel lekker! (Ook papa, geen vis liefhebber, heeft van zijn solleke genoten)

's Avonds mocht ik bij mama en papa op de hotelkamer onder de wol kruipen. Dat was een hele fijne verrassing van hun voor mij. Gezellig wat praten en in slaap vallen en 's morgens genieten van een lekker ontbijt met uitzicht op de stad.

Daarna heb ik hen door heel Coimbra geleid naar de toeristische plekjes maar ook naar "mijn" plakjes (school, ziekenhuis, mijn supermarkt, ...).
Namiddag een pastel de nata gegeten (zoals het hoort).
En met 26000 stappen (en zo'n 15 km) zaten we 's avonds in het restaurant bij mij in de straat, genietend van een porto en eenfrancesinha (typisch gerecht van Portugal, eigenlijk uit Porto). Helemaal voldaan en met een verbrand gezicht (want het was prachtig weer) hebben we afscheid genomen. Het waren zalige dagen! :D Dankuwel mama en papa, en Anja en Ludo!

Ik zit nu in de helft! Ik ga nog volop genieten van de komende weken (want ik heb het hier heeeeeeeel erg naar mijn zin) maar zal ook blij zijn als ik mijn zusje, Dries en mama en papa, de rest van de familie en mijn vriendjes weer een knuffel kan geven!

Tot snel xxx

Drukke dagen & stijlvolle (a-hum) Portugezen

Hallo allemaal!

Gisteren was het een drukke dag voor mij (maar ook een hele leuke!). Ik wist dat er tijdens mijn shift een kindje naar de operatiezaal moest om een diepe catheter te krijgen en een ruggenmergprik. Dit had ik nog nooit gezien en wou ik wel graag zien. Mijn verpleegkundige had geregeld dat ik mee kon (super lief!).
Eerst moest ik natuurlijk een pakje aan doen voor het operatiekwartier. Kanariegeel van boven tot onder :D. Voelde me precies tweety ofzo! Maar het zat heel goed.

Vervolgens was er een ouder-activiteit voor de ouders van onze afdeling en die van de afdeling langs ons. Dit is een activiteit dat een samenwerking is tussen de school (studentenverpleegkundigen) en de afdelingen. De bedoeling is om de ouders even van de afdeling te krijgen en hun gedachten even af te leiden. De eerste 4 weken liep dit project ook maar dat heb ik toen aan mij voorbij laten gaan omdat 1) de studenten een week voor mij begonnen waren en 2) gewoon de afdeling leren kennen/begrijpen toen genoeg was voor mij. Nu zijn pas studenten gestart dus ga ik met hun inspringen. Het was een hele leuke activiteit! Ik had wat voorstellen gedaan om te doen (chiro-inspiratie) en ze hadden er iets van gebruikt. Vond ik heel leuk!! Binnen 3 weken ga ik zelf een activiteit voorbereiden over België (moet er nog over nadenken) en dan gaan ze me helpen dit te vertalen (want bijna niemand spreek Engels). Dus wordt vervolgd... :D

Tot slot kwam mijn leerkracht langs voor mijn tussentijdse evaluatie. Het was een hele positieve evaluatie. Ik kreeg enkele complimenten en ook een paar werkpunten zodat ik mezelf en mijn stage nog kan verbeteren. Ik ga er zeker aan werken en dan was een 17/20 als eindresultaat mogelijk.

Drukke maar fijne dag! (Net zoals de andere dagen!)

Liefs Nele

stijlvollle (a-hum) Portugezen
Oké, het is hier bergachtig.
Oké, er moet veel gewandeld worden.
Oké, er liggen veel kazeien.
Niet oké, die wandelschoenen!
Bijna iedereen heeft hier zo'n paar lage wandelschoenen (afschuwelijk lelijk, sorry!). Ik snap het bovenstaande maar er zijn ook stijlvolle oplossingen.
Je ziet hier dus echt mannen in pak en daaronder: wandelschoenen of vrouwen met een kleedje en kousenbroek en daaronder: wandelschoenen..
In de sportwinkels hier hebben ze (niet overdreven) ook 40 soorten paren om uit te kiezen!
Dus wie graag een goed paar lage wandelschoenen komt, Coimbra is the place to be!

Eerste eindevaluatie

Dag allemaal,

met veel trots maak ik even tijd om te vertellen over de eindevaluatie die ik vandaag kreeg in het health center. Ik beeïndig daar morgen mijn stage die 6 weken heeft geduurd. Ik kreeg een 17 op 20 als eindpunt, waar ik uiteraard erg tevreden mee ben. Mijn mentor verpleegkundige Tiago en begeleidende leerkracht Marina waren erg positief over de hele lijn en zien een goede verpleegkundige in wording in mij. Dit was uiteraard super om te horen. Ik trakteerde Marina op een doos 'Mercikes' en Tiago op een fles blonde leffe en de bekende Belgische Jules Destrooper koekjes.

Deze typisch Belgische dingen kreeg ik van mama en papa die mij afgelopen weekend zijn komen bezoeken. Kort samengevat werd het een super weekend, zeker toen de grootste verrassing ooit hier in één keer voor de deur stond, jawel: Sofieke, mijn zus, was er ook bij! Wat een ongelofelijk en tof moment, dat kan ik jullie verzekeren!

Het was ontzettend goed weer waardoor ik de kans heb gehad om mijn gezin alle leuke plaatsjes in Coimbra te tonen en respect op te bouwen voor alle kilometers die we hier doen.. :) Want amai volgens mij voelen ze het nog in de beentjes! Ook nam ik ze typisch Portugees uiteten en daar hebben we volop van genoten. Kortom het was een geweldig weekend waarin vele leuke herinneringen zijn gemaakt!

Ondertussen zit ik ook halverwege de periode in Portugal en ben ik klaar voor een nieuwe uitdaging die maandag in het universitair ziekenhuis hier in Coimbra start.

Ik hou jullie op de hoogte!

Dikke kus,

Sara

Gezonde en sportieve Coimbra-girls

Dag allemaal,

weeral even geen berichtje meer op de blog geplaatst, maar zo voltijds stage doen en een huishouden runnen (aangezien we hier tijdelijk niet voor op onze liefste mama's kunnen rekenen), zorgt ervoor dat de dagen hier meer dan druk genoeg zijn :)

Deze week is er bij mij op de afdeling een studente van Macau en enkele Portugese studenten bijgekomen. De Macau-studente heeft dezelfde begeleider als ik waardoor ik, jammer genoeg, de leerkansen nu door twee moet delen. Anderzijds is het wel super om alweer geconfronteerd te worden met een totaal andere cultuur want amai Macau is weer een hele andere levensmentaliteit.. ;)

Woensdagochtend kregen Aude, Nele en ik ook onze examenresultaten van januari en JAWEL, ALLE 3 GESLAAGD! Ikzelf behaalde een 13/20 op verpleegkunde en een 15/20 op pathologie. Ookal is dat minder dan mijn vorige gemiddelde resultaten, toch ben ik er erg tevreden mee. Het diploma van bachelor in de verpleegkunde komt nu wel echt heel dichtbij :)

Vandaag mochten Aude en ik samen met de Griekse studente en de studente van Macau met onze leerkracht Marina mee om een workshop te geven aan kinderen waarbij we hen toonden hoe een lekkere fruitsalade of smoothie te maken. Deze workshop werd gegeven in kader van het project '5aodia' dat georganiseerd wordt om het aantal zwaarlijvige Portugese kinderen te doen dalen. De kinderen waren super enthousiast en daardoor werd het dan ook een supervoormiddag! Volgende week donderdag mogen we opnieuw mee en daar kijk ik nu al naar uit :)

Op sportief vlak laten we ons hier zeker ook niet kennen. Nele en ik zijn vaste klanten op de fitness. Als we binnenkomen weet de mevrouw achter de bureau al onmiddellijk wie we zijn. Nele en ik proberen zo vaak mogelijk samen te gaan sporten. Ik moet toegeven, het is een echt wel een goede extra motivatie om dan toch maar te gaan :) En als het niet lukt om samen te gaan door stage, motiveren we elkaar wel via oppeppende berichtjes want ons motto is 'Wij sporten niet om af te vallen, maar om te kunnen genieten van alle culinaire lekkernijen die Portugal ons kan bieden!' :) Natuurlijk is de fitness ook de uitgelezen kans om bij elkaar terecht te kunnen met onze verhalen en de moeilijkheden die we hier soms ervaren. De nodige girls-talk komt er dus zeker aan te pas :)

Ik mag morgen mijn mama en papa ontvangen voor een bezoekje dit weekend. Hoe spannend! Het is nog wat onrealistisch om te beseffen dat ik ze morgen na 6 weken eindelijk terug zie en hen kan tonen hoe ik hier leef en de dingen die ik hier doe. Deze ervaring heb ik uiteindelijk aan hen te danken en ik wil mijn ouders dan graag ook supertrots maken :)

Zondagavond staat er nog extra ontspanning op het menu. De Coimbra-girls gaan naar de cinema.. De film 'Singles' blijkt een superfilm te zijn dus kunnen ook wij deze zeker niet missen!

Duidelijk weer vele dingen om naar uit te kijken, wij genieten hier volop!

Dikke kus,

Sara

Dat is weer even geleden...

Hallo allemaal!

Weer even geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben :D. Het is dan ook heel druk geweest. Het afgelopen weekend waren de jongens hier en we wouden hen graag het mooie Coimbra zien maar de weergoden hebben daar een stokje voor gestoken. Het heeft het heel weekend non-stop geregend. Met gevolg dat we voormiddag iets deden, van kleren, schoenen, jas wisselden (doorweekt) en namiddag met volle moed ons terug lieten verregenen. Daarom hebben we ook voor binnenactiviteiten gekozen zoals samen koken (soep voor de komende dagen, joepie!) en het shoppingcentrum (droge kleren kopen :D). Maar hebben we hen ook (gelukkig) de hotspots van Coimbra laten zien.
Veel gegeten hebben we ook! Dries en ik zijn voor valentijn hier in de straat in een typisch Portugees restaurant een hapje gaan eten. Wat we thuis voor een voorgerecht betalen, betalen we hier voor een hoofdgerecht! We hebben gesmuld en lekker gedronken (een porto in Portugal, Dries was gelukkig!).
De tijd vloog en voor we wisten moesten we weer afscheid nemen en dat is nooit leuk! Ze gaven ons het gevoel van "thuis" te zijn waardoor we onze familie ook meer misten na hun vertrek. Gelukkig is dat gevoel samen met de regen verdwenen en maandag scheen het zonnetje weer.

We hadden zondag ook uitleg over stage... We kwamen daar aan en dat waren allemaal nieuwe studenten. We hebben dus info gekregen die we al gehoord hadden maar ook wat nieuwe informatie kwam bovendrijven. Het was leuk om al die studenten van verschillende culturen te leren kennen. We zijn al vrienden op facebook met Malou, een Nederlands meisje, en met Charlotte, een Waals meisje dat in Tongeren haar middelbaar heeft gedaan en dus perfect twee-talig is.

Morgen is het DE erasmus-openings-party-van-het-jaar! Daar gaan we zeker naar toe, zoiets kunnen we niet missen ;). Daar kunnen we hopelijk onze punten vieren want die krijgen we morgenvroeg (spannend!).

Zo, dat was het!

Veel liefs en tot gauw,
Nele xoxo

Carnaval in Coimbra

Dag allemaal,

hier weer wat nieuws uit het jammer genoeg niet zo zonnige Coimbra. We voelen ons af en toe net in België met al die regen en de 12 graden. We hopen dus snel wat betere weersvoorspellingen op internet te mogen zien.

Vandaag is het hier carnaval en bijgevolg hebben Nele, Aude en ik alle drie een vrije dag en dat is dus de perfecte kans om de avond ervoor op stap te gaan en dat is exact wat we gisteren gedaan hebben. Na stage zijn Nele en ik nog goed gaan fitnessen zodat we de lekkere sangria 's avonds volledig verdiend hadden... :)

We gingen richting de grootste club van Coimbra, de nb, waar een grote erasmus carnaval party werd georganiseerd. Verkleed als engeltjes, Aude eerder als een duiveltje met haar vuurrode kousen, waren we helemaal klaar om een avondje te feesten. Het werd alweer een onvergetelijke avond met veel plezier!

Maar dit keer gingen we niet alleen op stap met ons 3 maar spraken ook nog af met Alien en Charlotte, twee studenten pedagogie uit Limburg en Antwerpen, die hier deze week arriveerden. We leerden ze kennen via de zus van Aude en nadat we zondag kennismaakte door eentje te gaan drinken hadden we dan ook geregeld om hier samen op stap te gaan met carnaval. Jullie kunnen niet geloven hoe leuk het was om nog eens nieuwe mensen leren te kennen en 'gewoon Nederlands' kunnen te praten, geweldig!

Op straat merken we ook dat het Erasmus-seizoen nu echt begonnen is. Veel meer mensen die je de weg ziet zoeken of vragen en die, net als ons, zich overal behelpen in het Engels. Het is hier drukker maar dat is fijn, de officiële opening van het Erasmus-seizoen is volgende week woensdag, alweer iets om naar uit te kijken! Hopelijk kunnen we dan alle drie ook klinken op goeie examenresultaten aangezien we die volgende week woensdagmorgen te weten zullen komen.

Vandaag werkte we alle drie een hele dag aan de duizenden papers die af moeten zijn tegen juni en vanaf morgen focussen we ons weer volop op stage zodat we de Portugezen blijven imponeren met onze verpleegkundige skills!

Dikke kus,

Sara

Update stage

Hallo allemaal!

Lig nu in mijn bed een beetje lui te wezen en te bekomen van de afgelopen (drukke) week.
Ik had dit weekend voor het eerst zo'n zware blok van shiften. Vrijdag late, zaterdag vroege en 's avonds terug voor de nacht. Wist niet meer goed welke dag en welk uur het was. Snap niet dat dat hier normaal is, is echt ongezond en je bent nooit echt uitgerust.

Stage zelf begint vlot te lopen. Eerste weken waren niet zo gemakkelijk. Op zich werk ik hier niet heel veel dagen per week 4 - 5 - (6) dagen. Dus het is moeilijk om helemaal in het ritme te komen omdat er vaak een dag vrij is en de shiften wisselend zijn en je zo dan weer uit het ritme valt.
Deze stage verschilt ook dag en nacht van de stages die ik in België deed. Normaal kijk je zo de eerste dagen wat, hoe de afdeling in elkaar zit en dan pas je je aan en na 1 week ben je er mee weg en kan je redelijk zelfstandig werken.
Hier zit ik in een ander land, met een ander systeem, in een andere taal (pik je niet alles dadelijk mee), op een pediatrie met heel zieke kinderen. Dus er is heel veel nieuw! :D Niet zo gemakkelijk om dan meteen mee te zijn en snel zelfstandig te werken (is onmogelijk ook bij deze kinderen, moeten altijd met 2 zijn om te checken). En voor degene die me kennen, ik wil alles van de eerste keer goed dus was het wel wennen dat ik toch tijd nodig had voordat ik het gewoon allemaal "begreep". Gelukkig sta ik hier 11 weken. (3 weken gedaan en 8 te gaan). Dus heb wel tijd genoeg om het allemaal onder de knie te krijgen ;)!

De technieken die ik hier uitvoer zijn ook moeilijker als in België. Allemaal centrale lijnen ipv perifere, geen enkele gewone infuuszak maar allemaal spuitpompen of buretsetten, kinderen ipv volwassenen, chemo etc, ... (sorry voor de technische termen) Heel factoren die de moeilijkheidsgraad omhoog halen. Een heel leerrijke ervaring dus.

Maar sinds deze week, valt het plaatje zo wat in mijn hoofd, begint het organisatorisch denken beter te lukken en kan ik ook steeds meer doen. (Joepie!!)
Elke verpleegkundige heeft 2-3 patiënten onder zijn hoede per shift. Soms ook maar 1, we hebben er altijd maximum 2 gehad. (rustige periode op de afdeling). En ik kon deze week de zorg voor 1 patiënt zelfstandig nemen. Denken hoe we de zorg die dag best aannemen, hoe we alles gaan plannen en dan parameters nemen, medicatie geven, opvolgen van de patiënt, gegevens ingeven en deze brieven aan mijn verpleegkundige voor de volgende shift. (Zij brieft dan echt naar de volgende shift want niemand verstaat hier Engels buiten zij.)

Ik kijk uit wat de komende weken zullen brengen. Ik heb echt het gevoel dat ik hier kan groeien in mijn handelen en zijn, wat ik op vorige stages miste (was ik op 4 weken uitgekeken). De andere kant van de medialle is dat het niet zo snel zo vlot als anders verloopt dus als perfectioniste is het wel wennen. Maar denk dat dit een zeer goede ervaring is voor mij!

Zo, ik zal toch maar eens in actie schieten want de papers, theoretische kant van stage en de bachelorproef wachten op mij!

Tot snel

xxx Nele